تارگت تراپی

تارگت تراپی نوعی درمان سرطان است که رشد و تقسیم سلول‌های سرطانی را از طریق دارو متوقف می‌کند. این نوع درمان مولکول‌های خاصی را که سلول‌های سرطانی برای رشد و بقا استفاده می‌کنند مسدود می‌کند. در این مقاله قصد داریم شما را با این نوع درمان مؤثر برای سرطان آشنا سازیم پس تا انتهای مقاله با ما همراه باشید.

تارگت تراپی چیست؟

تارگت تراپی مانند شیمی درمانی از دارو برای درمان سرطان استفاده می کند. تفاوت شیمی درمانی و تارگت تراپی اینست که شیمی درمانی سلول های در حال رشد در بدن را هدف قرار می دهد، خواه سرطانی باشند یا نباشند. اما تارگت تراپی  داروها را به سمت ویژگی های خاص سلول های سرطانی هدایت می کند.

در واقع تارگت تراپی برای مسدود کردن یا جلوگیری ازتکثیرو تشکیل سلول‌های سرطانی طراحی شده‌ است . تارگت تراپی کمتر از شیمی درمانی سلول های طبیعی را از بین می برد.

دو نوع اصلی درمان هدفمند وجود دارد:

• درمان با آنتی بادی های مونوکلونال
• درمان با استفاده از داروهای مولکولی کوچک

درمان با استفاده از داروهای مولکولی کوچک چگونه است؟

 این نوع درمان سیگنال‌های داخل سلول‌های سرطانی را که کار آن ها رشد، تقسیم سلولی و بقای آن است را متوقف می‌کنند. این دارو که از داخل سلول ها کار می کند، سلول های سرطانی را از بین می برد یا رشد آنها را متوقف می کند.

بیشتر مولکول های کوچک به صورت قرص تجویز می شوند. این مولکول‌ها را می‌توان به روش‌های مختلف استفاده کرد و حتی می‌توان آن‌ها را با شیمی‌درمانی و سایر درمان‌های سرطان ترکیب کرد.

بیشتر بخوانید: درمان هدفمند سرطان ریه

انواع تارگت تراپی

این شکل از درمان در حال حاضر شاهد پیشرفت های سریعی است و محققان به دنبال یافتن بهترین راه ها برای استفاده از آن هستند. آن ها در حال مطالعه  نوع درمان و اینکه کدام انواع تومور می توانند از آن بهره مند شوند، هستند.

برخی از انواع تارگت تراپی عبارتند از:

• مهارکننده انتخابی   : BRAF vemurafenib برای ملانوم جهش یافته BRAF پروتئین (BRAF) را که در سیگنال دهی سلولی طبیعی نقش دارد، هدف قرار می دهد. جهش در ژن BRAF در حدود نیمی از ملانوم ها و همچنین برخی دیگر از سرطان های بالغ دیده می شود. در ملانوما، سرطان ها از پروتئین BRAF جهش یافته برای رشد و گسترش استفاده می کنند. با تداخل در عملکرد پروتئین BRAF جهش یافته با داروهایی مانند ومورافنیب، تومورهای ملانوما اغلب رشد و گسترش را متوقف می کنند و در برخی موارد حتی کوچک می شوند.
• ایماتینیب و نیلوتینیب پروتئینی (BCR-ABL) را هدف قرار می دهند که برای رشد سلول های لوسمی میلوژن مزمن حیاتی است.
• ارلوتینیب پروتئینی به نام گیرنده فاکتور رشد اپیدرمی یا EGFR را هدف قرار می دهد. این پروتئین در سیگنال دهی سلولی نقش دارد و در 25 درصد سرطان های ریه جهش پیدا می کند. به ویژه در درمان سرطان افرادی که هرگز سیگار نمی کشند.
• تراستوزوماب پروتئین سیگنال دهنده سلولی به نام HER2 را هدف قرار می دهد که در حدود 25 درصد از سرطان های سینه بیش فعال است.
• نمونه های دیگر از درمان های هدفمند شامل لاپاتینیب برای سرطان سینه است. کریزوتینیب برای سرطان ریه؛ بواسیزوماب برای سرطان ریه و روده بزرگ؛ و سورافنیب برای سرطان کبد و کلیه.

سرطان هایی که با درمان مولکولی هدفمند درمان می شوند

درمان مولکولی هدفمند برای همه بیماران و همه انواع سرطان توصیه نمی شود. در حال حاضر، درمان هدفمند برای درمان موارد زیر استفاده می شود:

• سرطان مغز
• سرطان پستان
• سرطان های دستگاه گوارش (GI)
• سرطان سر و گردن
• سرطان کلیه
• سرطان خون
• سرطان ریه
• ملانوما
• مزوتلیوما
• میلوما
• سرطان پروستات
• سرطان تیروئید

تارگت تراپی چگونه کار می کند؟

سرطان زمانی ایجاد می شود که DNA سلول جهش پیدا کند یا معیوب شود. داروهای تارگت تراپی برای دور زدن سلول‌های طبیعی و صفر کردن اهداف خاص طراحی شده‌اند.  برخی جهش‌ها روی سطح سلول‌های سرطانی هستند و برخی دیگر در داخل سلول هستند.

 پس از رسیدن به هدف، این داروها ممکن است:

• سیگنال هایی که به سلول های سرطانی اجازه رشد می دهند را ساکت کنند.
• از ساخت  سلول های سرطانی و رگ‌های خونی جدید که تومورها را تغذیه می‌کنند، جلوگیری می کنند.
• توقف تولید هورمون هایی که ممکن است به رشد تومورها کمک کنند.
• قابلیت از بین بردن سلول های معیوب  و یا ترمیم آن ها  
• داروهای پرتودرمانی یا شیمی درمانی را مستقیماً به سلول جهش یافته منتقل می کند.

مثال هایی از درمان دارویی در تارگت تراپی

به عنوان مثال، تراستوزوماب دارویی است  که برای خاموش کردن سیگنال های رشد سلول های سرطانی طراحی شده است و در درمان برخی از سرطان های سینه استفاده می شود. این دارو پروتئین های گیرنده 2 فاکتور رشد اپیدرمی انسانی (HER2) معیوب را هدف قرار می دهد. HER2 پروتئینی است که در سطح سلول های طبیعی یافت می شود و سیگنال هایی را ارسال می کند که به رشد سلول ها کمک می کند.

 اما  ممکن است در 25 درصد از بیماران مبتلا به سرطان سینه خوب عمل نکند و در نهایت گیرنده های زیادی تولید کند که باعث رشد بی رویه سلول های سرطانی می شود. داروی دیگر Bevacizumab  است که ممکن است توانایی سرطان در ساخت رگ‌های خونی جدید را مختل کند که باعث افزایش خون مورد نیاز برای تغذیه آن می‌شود.

همه سلول ها فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (VEGF) را تولید می کنند. این پروتئینی است که به سلول ها کمک می کند تا رگ های خونی جدید را از طریق فرآیندی به نام رگ زایی تشکیل دهند.  داروهایی مانند بواسیزوماب، یک مهارکننده رگ زایی است که  برای مسدود کردن VEGF و جلوگیری از تشکیل تومور طراحی شده‌ است.

عوارض جانبی تارگت تراپی چیست؟

این درمان ها برای هدف قرار دادن سلول های سرطانی و جلوگیری از آسیب به سلول های سالم طراحی شده اند.  داروهای تارگت تراپی ممکن است عوارض جانبی کمتری نسبت به درمان های معمولی مانند شیمی درمانی ایجاد کنند.

با این حال، ممکن است درمان مورد استفاده عملکرد سلولی را نیز تغییر دهد و به طور بالقوه منجر به عوارض جانبی شود که باید تحت نظر و مدیریت قرار گیرد. عوارض جانبی تارگت تراپی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• راش یا خشکی یا پوسته پوسته شدن پوست
• ناخن ها یا کوتیکول های دست ترک خورده یا ملتهب
• اسهال یا مشکلات گوارشی
• اختلال در لخته شدن خون یا بهبود زخم
• فشار خون بالا
• خستگی

داروهای تارگت تراپی  قدرتمند هستند و ممکن است عوارض جانبی در مراقبین و اعضای خانواده که با آنها در تماس هستند ایجاد کنند.

داروهای تارگت تراپی چگونه مورد استفاده قرار می گیرند؟

اینکه چگونه و کجا داروهای هدفمند ممکن است به بیماران سرطانی داده شود به عوامل زیادی از جمله ملاحظات بالینی و ترجیحات شخصی بستگی دارد. این داروها ممکن است به صورت های زیر تجویز شوند:

• خوراکی: به صورت قرص، کپسول
• از طریق تزریق: از طریق سوزن در ورید، ماهیچه یا زیر پوست وارد می شود.
• از طریق انفوزیون: از طریق قطره داخل وریدی وارد ورید می شود، فرآیندی که ممکن است چندین ساعت طول بکشد.

داروهای مولکولی کوچک معمولاً به شکل قرص یا کپسول تجویز می شوند. آنتی بادی های مونوکلونال معمولاً به صورت تزریقی یا انفوزیون داده می شوند. بیمارانی که برنامه درمانی آنها شامل تزریق یا انفوزیون مکرر است، برای افزایش اثر دارو و درد کمتر ممکن است یک پورت یا کاتتر را انتخاب کنند.